osmen

ōmen (old form osmen ), ĭnis, n. [omen quod ex ore primum elatum est, osmen dictum, Varr. L. L. 6, § 76 Müll.; cf.:

osmen, e quo s extritum,

id. ib. 7, § 97: omen velut oremen, quod fit ore augurium, quod non avibus aliove modo fit, Fest. p 195 Müll.; perh. orig. osmen, for ausmen; root audio, that which is heard; hence, in gen.].

I.

Lit., any indication or action regarded as a foreboding, a foreboding, prognostic, sign, token, omen (class.; cf.

prodigium): di te deaeque omnes faxint cum istoc omine,

with your forebodings, Plaut. Most. 2, 2, 33:

neque solum deorum voces Pythagoraei observaverunt, sed etiam hominum, quae vocant omina,

Cic. Div. 1, 45. 102:

ea quae divina testimonia vocant, ex responsis, oraculis, ominibus,

Quint. 5, 7, 35: mi pater, inquit (filiola L. Pauli), Persa (catellus) periit. Tum ille Accipio, inquit, mea filia, omen, I take it as a good omen (of a victory over king Perses), Cic. Div. 1, 46, 103:

ingens omen magni triumphi,

Juv. 4, 125:

qui discedens mecum ita locutus est, ut ejus oratio omen fati videretur,

Cic. Phil. 9, 4, 9:

quibus Antonius (o di immortales, avertite et detestamini, quaeso hoc omen!) urbem se divisurum esse promisit,

id. ib. 4, 4, 10; cf.:

atque hoc quidem detestabile omen avertat Juppiter,

id. ib. 11, 5, 11; id. Div. 2, 40, 83:

exire malis ominibus,

id. Sest. 33, 72:

quam (rem) tu ipse ominibus optimis prosequeris,

id. Fam. 3, 12, 2: cum bonis ominibus incipere, Liv. praef. fin.:

i secundo omine,

go in God's name, good luck attend you, Hor. C. 3, 11, 50:

impios parrae recinentis omen Ducat,

id. ib. 3, 27, 1:

(Mater juvenem) Votis, ominibus et precibus vocat,

id. ib. 4, 5, 13:

quod di prius omen in ipsum convertant,

Verg. A. 2, 190:

quod acceperunt pro omine,

Vulg. 3 Reg. 20, 33.—

II.

Transf.

A.

A solemn assurance. condition. eā lege atque omine, ut, etc., Ter. And. 1, 2, 29.—

B.

A solemn usage:

hic sceptra accipere et primos attollere fasces Regibus omen erat,

Verg. A. 7, 174.—

C.

Prima omina = nuptiae, as accompanied with auspices, Verg. A. 1, 346; cf.:

Contineant nobis omina prima fidem,

Prop. 3, 20, 24 (4, 20, 14 M.).